Selecteer uw taal   

Veluwe

We zitten al weer ruim twintig jaar op ons plekje op de Veluwe.  Bomen die wij geplant hebben zijn inmiddels groot geworden.  Een walnoot in de buurt van mijn studio, kaal in de winter, wijdvertakt, is een prachtplek om vogels van dichtbij te observeren.  In de lente lichtgroen uitlopend met roodgetinte jonge bladscheuten, prachtig!  De diepe schaduw over mijn kamer in de zomer is een weldaad.  Waar we ook vandaan komen is het altijd weer een genot op de Veluwe terug te komen: de vogels rond de vijver, de geuren van de tuin, de bossen en de rust die dit alles uitstraalt. Thuis.

De tekeningen van Marjolein

Kruidentuin

Ik verdwijn lekker naar mijn kruidentuin, achter de boomgaard.  Gewoon even bloemen kijken.  En ja hoor, op mijn hurken zittend ontdek ik weer wat leuks: een negertje!  Dat is een tamelijk kleine bijna zwarte veldsprinkhaan met een rode achterlijfspunt.  Hij zit opgewekt een helder tikkend liedje te "zingen," véél coupletjes achter elkaar.  Samen zitten we onbezorgd te wezen.

Tuinstoel

Een heerlijke plek om even uit te rusten

Vlaamse gaai

In de herfst schakelt de alles-etende gaai over op het eikeldieet.  Hij plukt en raapt ze niet alleen om zijn direkte honger te stillen, maar hij legt er zijn wintervoorraad van aan.  Eikeltjes voor de dorst.  Kijk, zo zien de uniformen van de medewerkers van Staatsbosbeheer_de eikenboomplanters_ eruit.  Warm beige_wit en zwart, met felblauwe epauletten.  Betrouwbaardere planters bestaan er niet: vlaamse gaaien.

Eén gaai verstopt wel zo'n 2000 á 4000 eikels.  Weg van de ouderboom, her en der, een voor een.  In zijn keelzak kan hij wel 4 á 5 eikels vervoeren.  De laatste gaat in zijn snavel mee.  Zo'n 16% van de verstopte eikels eet hij op de komende maanden (daar begint hij half november al mee), de rest mag eikenboom worden.

Hij maakt met zijn snavel een gaatje in de grond en stopt de eikel erin. Met zijn snavel tikt hij hem nog wat dieper en dan maakt hij het gaatje weer dicht met aarde, en héél zorgvuldig dekt hij alles nog eens toe met halmen en dor blad.  Dan kijkt hij nog eens om zich heen...kust veilig?  Op naar het volgende plekje.

Vogelhuis

Er komt een gevarieerd publiek op mijn voederplank

Zwartkop

Zwartkoppen in de theebes!  De ene na de andere bes zie ik in hun gele kelen verdwijnen.  Een rups en een spinnetje erachteraan.  Over een paar weken zul je geen twee heren zo gezellig bij elkaar zien zitten.  Dan is het oorlog: eruit!  Blijf van mijn territorium af!  Handen weg van mijn vrouw!  En dan wordt er gezongen, zó mooi, zó vol passie.  Beginnend met een klein rommeltje van kwetterende babbels, overgaand in lange, beetje melanchonieke fluittonen.

De meeste zwartkoppen trekken in de herfst naar de landen rond de Middellandse Zee, maar we zien hier steeds meer overwinteraars - het wordt warmer. 

Zwartkopmannen hebben een zwart petje, de vrouwen een kastanjebruin.

 

Inloggen

Vul uw e-mailadres en wachtwoord in om in te loggen.
Mijn e-mail adres:
Mijn wachtwoord: (wachtwoord vergeten?)